வறுமைக் கோட்டை வெ. 2,208 ஆக மாற்றியமைப்பது பாராட்டத்தக்கது, ஆனால், வல்லுநர்கள் வெவ்வேறு தன்மைக்கு ஏற்ப வெவ்வேறு குறியீடுகளை அறிமுகப்படுத்த வேண்டும் என்று விரும்புகின்றனர்.
நகர்ப்புறவாசிகளுக்கும் கிராமப்புறங்களில் உள்ளவர்களுக்கும் இடையிலான வாழ்க்கைச் செலவை அங்கீகரித்து வேறுபடுத்துவது, மேலும் இலக்கு வைக்கப்பட்ட உதவிகளை வழங்குவதற்கு மிகவும் துல்லியமான வகைப்பாட்டை உறுதி செய்யும் என்று அவர்கள் கூறினர்.
கிங்ஸ்லி நிறுவனத்தின் பொருளாதார ஆலோசகர் பேராசிரியர் டாக்டர் ஹூ கே பிங், தேசிய வீட்டு வருமானம் சராசரியின் அடிப்படையில் , நகரங்களில் வசிப்பவர்களுக்கு வறுமைக் கோட்டை அடையாளம் காண்பது நியாயமற்றது என்கிறார்.
நகரங்களில் உள்ள நபர்கள் கிராமப்புறங்களில் இருப்பதை விட மாதாந்திர கடமைகளில் அன்றாட தேவைகளுக்கு அதிக செலவு செய்வார்கள் என்று அவர் கூறினார்.
கோலாலம்பூரில் வெ.2,000 சம்பாதிப்பது ரனாவ் , சபா அல்லது சரவாக் நகரில் உள்ள ரூப்பியா வுடன் 2,000 உடன் ஒப்பிடும்போது உலகம் முழுவதிலும் வித்தியாசத்தை ஏற்படுத்துகிறது என்று அவர் நேற்று தெரிவித்தார் .
தலை நகரில், ஒரு மாதத்திற்கு வெ.2,000 சம்பாதிப்பவர்கள் வறுமையில் இருப்பதாக ஒப்புக்கொள்வது அர்த்தமுள்ளதாக இருக்கிறது. ஆனால், கிராமப்புறங்களில், வெ.2,000 நிச்சயமாக ஏழைகளாக கருதப்படுகிறது. அங்கு உணவு மிகவும் மலிவானது, வீடுகள், வாடகைகள் போக்குவரத்தும் கூட மலிவானது.
உள்ளூர் வாழ்க்கைச் செலவின் அடிப்படையில் மாறுபட்ட வறுமைக் கோடுகளை அறிமுகப்படுத்துவதன் மூலம் மிகவும் துல்லியமான, இலக்கு வைக்கப்பட்ட உதவிக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கப்படும் என்று ஹூ கூறினார், ஏனெனில் நகர்ப்புற நகரங்களில் உள்ள நபர்களுக்கு அதே அளவு சம்பாதிக்கும் கிராமப்புறங்களில் உள்ளவர்களுக்கு குறைந்த உதவி தேவைப்படலாம்.
தேசிய வறுமைக் கோட்டின் சமீபத்திய வீட்டு வருமானம் வெ.980 இலிருந்து வெ.2,208 ஆக மாற்றப்பட்டதற்கு அவர் பதிலளித்தார். இது , 2005 முதல் திருத்தப்பட்டதாகும்.
இந்த திருத்தம் நாட்டின் வறுமை விகிதம் முன்பு 0.4 உடன் ஒப்பிடும்போது 5.6 ஆக உள்ளது. 405,441 என இந்த வகைக்குள் இருக்கிறது. இது 2016 இல் வெறும் 24,700 ஆக இருந்தது.
பொருளாதார வல்லுநர் பேராசிரியர் டாக்டர் பர்ஜோய் பர்தாய் கூறுகையில் வறுமைக் கோடு ஒரு புள்ளிவிவரத்தின் அடிப்படையில் இருக்கக்கூடாது என்று ஒப்புக் கொண்டார்.
யுனிவர்சிட்டி துன் அப்துல் ரசாக் கல்வியாளர், நகர்ப்புற-கிராமப்புற இடங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு வெவ்வேறு வரிகளைக் கொண்டு வருவதை விடுத்து, ஒரே கூரையின் கீழ் தங்கியிருக்கும் மக்களின் எண்ணிக்கை உட்பட தனிப்பட்ட வீடுகளின் சூழ்நிலைகளுக்கும் காரணியாக இருக்க வேண்டும் .
உதாரணமாக, நாங்கள் ஐந்து பேர் கொண்ட ஒரு வீட்டைக் கொண்டிருக்கலாம், மொத்த வருமானம் வெ.2,400 ஆகும், அவை வறுமை அடைப்பில் வகைப்படுத்தப்படவில்லை, ஆனால், ஒரு மனிதன் வெ. 2,200 சம்பாதிக்கும் ஒருவர் கம்பத்தில் வாழ முடியும்,. ஆனாலும் அவர் அவர் ஏழைகளாக கருதப்படுகிறார் .
திருத்தப்பட்ட வறுமைக் கோடு குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை திருத்துவதற்கு அவசியமா என்பதில், இது தேவையில்லை என்று பர்ஜோய் கூறுகிறார். அவ்வாறு செய்வது வெளிநாட்டினருக்கு உள்ளூர் மக்களை விட பயனளிக்கும்.
பொதுவாக, குறைந்தபட்ச ஊதியம் பெறுபவர்களில் பெரும்பாலோர் வெளிநாட்டினர். மலேசியர்கள் என்று சொல்வது மிகக் குறைவு.
அரசு ஊழியர்களின் சம்பளத் திட்டத்தை மறுசீரமைக்க வேண்டும் என்பதே எனது ஒரே பரிந்துரை. அவர்களின் ஊதியம் பொதுவாக மிகக் குறைவு தான்.
