கோலாலம்பூர் : 2017 முதல் இந்த ஆண்டு செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி வரை மொத்தம் 4,471 குழந்தைகள் மற்றும் சிறுவர்கள் காணாமல் போயுள்ளனர்.
காணாமல் போனவர்கள் 18 வயதிற்குட்பட்டவர்கள் என்றும், அந்த எண்ணிக்கையில் 4,399 குழந்தைகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டனர் என்றும் 72 பேர் இன்னும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை என்றும் துணை உள்துறை அமைச்சர் இஸ்மாயில் முஹமட் சைட் கூறினார்.
18 மற்றும் அதற்கு மேற்பட்ட வயதுடைய காணாமல் போனவர்களின் வழக்குகளில், ஒரே நேரத்தில் மொத்தம் 6,074 வழக்குகள் பதிவாகியுள்ளன, 4,871 பேர் கண்டுபிடிக்கப்பட்டனர், 1,203 பேரை இன்னும் காணவில்லை.
“இந்தப் பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதற்கு அரசாங்கம் எடுத்த நடவடிக்கைகளில் காணாமல் போன குழந்தைகள் போர்ட்டலை உருவாக்குவதும் அடங்கும். இந்த தகவலை https://knk2hilang.rmp.gov.my என்ற போர்ட்டலில் பார்க்கமுடியும்.
“இந்த இணையதளத்தில் காணாமல் போன குழந்தைகளை மிக விரைவாகவும் திறம்படவும் இணையம் மூலம் சமூகத்துடன் இணைந்து செயல்பட ஒரு வாய்ப்பை வழங்குகிறது” என்று அவர் நாடாளுமன்றத்தில் நடந்த கேள்வி பதில் நிகழ்ச்சியின் போது கூறினார்.
கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் மலேசியாவில் காணாமல் போனவர்கள் மற்றும் குழந்தைகளின் எண்ணிக்கை குறித்த புள்ளிவிவரங்களை அறிய விரும்பிய செனட்டர் கோ நய் குவாங்கின் கேள்விக்கு இஸ்மாயில் பதிலளித்தார், இதில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட மற்றும் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட நபர்களின் எண்ணிக்கை மற்றும் பிரச்னையை தீர்க்க அரசினால் எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகள் உட்பட அனைத்தையும் தெரிவித்தார்.
மேலும் காணாமல் போன குழந்தைகள் வழக்குகளுக்கான ஆரம்ப எச்சரிக்கை அமைப்பான NUR Alert மூலம் காவல்துறையும் 40 ஏஜென்சிகளுடன் ஒத்துழைத்து, சட்ட அமலாக்க நிறுவனங்களும் இணைந்து விசாரணை நடத்தி விரைவான கைதுகளுக்கும் நடவடிக்கைக்கும் வழிவகுத்தது.
“இந்த வழக்கு மீண்டும் நிகழாமல் தடுக்க விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்வதில் பல்வேறு கட்சிகளுடன் PDRM ஒத்துழைக்கிறது. குழந்தைகள் விழிப்புணர்வு பிரச்சாரம் (CAC) சமூகத்திற்கு விழிப்புணர்வு வழங்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது, அத்தோடு குழந்தைகள் பாதிக்கப்படுவதற்கு பாதிக்கப்படக்கூடியவர்கள் மற்றும் அவர்களின் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வது முக்கியம், “என்று அவர் கூறினார்.
செனட்டர் முஹமட் ஜாகிட் முஹமட் ஆரிப்பின் கூடுதல் கேள்விக்கு பதிலளித்த இஸ்மாயில், காவல்துறையின் விசாரணைகளின் அடிப்படையில், காணாமல் போனவர்கள் குடும்ப பிரச்சனைகள் அல்லது குடும்ப கவனம் இல்லாமை ஆகிய காரணங்களுக்காகவும் சுதந்திரம், மனச்சோர்வு, முதுமை ஆகியவை காரணமாகவும் அவர்களுக்கு வேண்டப்பட்டவர்கள் காரணமாகவும் வீட்டை விட்டு வெளியேறுகின்றனர். இது தவிர குற்றவியலை நோக்கமாகவும் கொண்டு சிலர் வீட்டை விட்டு வெளியேறுகின்றனர்.
மேலும், காணாமல் போனவர்களில் வேலை தேடும் நபர்களும், குடும்பத்திலிருந்து காணாமல் போனவர்களும், குடும்பத்துடன் தவறான புரிதல்களால் வெளியானவர்கள், கடன் வசூலிப்பவர்களிடமிருந்து தப்பி ஓடியவர்கள் மற்றும் உடல் அல்லது மன துஷ்பிரயோகங்களும் அடங்குவார்கள் என்றும் அவர் கூறினார் .
